Ophanden 

Advent en Kerstmis 2020

Advent als tijd van voorname langzaamheid. 

Advent, dat komst of aankomst betekent, is de tijd van uitkijken, alert zijn, waakzaam, verwachten, voorbereiden. Niet toen of ooit, maar hier en nu.
De advent valt in de donkerste tijd van het jaar. De natuur sluit zich, het doek valt, de dagen gaan meer en meer toe. Alles lijkt af te sterven omdat de zon minder licht en warmte geeft. Al wat kleur heeft verdwijnt. Het is koud, waardoor je naar binnen keert en kan nadenken over hoe te leven en hoe je te keren naar de (A)ander.

Dat maakt de advent tot een gezegende tijd. Als het licht terug verschijnt, herleeft het leven: licht geeft kleur aan mensen en dingen. Het licht zelf zie je niet maar het geeft wel de kans alles opnieuw te zien wat in duisternis niet gezien kon worden. Een geschikte tijd van solidair zijn met wie het moeilijk heeft.

Duisternis is alles wat donker is. Het donker in wat je overkomt, in deze dagen van elkaar niet mogen aanraken. Donker in jezelf, het wantrouwen in het eigen lichaam en dat van anderen, de onzekerheid en twijfel in de toekomst, de eenzaamheid.

De liturgie van de advent is een voorname tijd van wachten. In een wereld van haast en banale snelheid, een eiland van langzaamheid. In de advent moet je eigenlijk nergens heen. Snel bewegen is in de advent niet voornaam, nergens voor nodig, en zelfs niet passend. De natuur gaat in stiltemodus, trekt zich terug, maar blijft wel. Het is heel natuurlijk als je dat zelf ook doet.

In de advent als tijd van voorname langzaamheid hoef je de haastige niet te zijn die de tijd moet inhalen en de toekomst voorbij moet snellen. Dan zie je niet wat er te doen is.

Advent is niet het ritueel van de stilstand, eerder het ritueel van de vertraging, een heilig ritardando. Een tegenbeweging, een pas op de plaats, om te zijn waar je moet zijn, om wat aan de weg ligt, te zien en niet voorbij te lopen, om in bezit te nemen wat er is en het te herverdelen, te behartigen, met geduld en lankmoedigheid. Om te lijden aan de dingen die daar zijn waar je zelf ook bent.

In de advent mag de psalm klinken: “Gezegend ben Je, afdalen zal Je in het mensenhart, ademen hartstocht. Daar kom Jij aan, Jij die ziet en weet.”

Bruno Swinnen en de bestuursleden

zondag 29 november, onine-dienst op eerste zondag van de advent